لذت برنامه نویسی

سئو محتوا چیست؟ نکاتی برای تولید مطلب با کیفیت در وب

mehdiadeli 
  بازدید : 17
چهارشنبه 5 مهر 1402 زمان : 1:03 


1
2
3
4
5

سئو محتوا چیست؟ چگونه محتوای باکیفیت برای وب سایت خود ایجاد کنیم؟ چگونه در نتایج گوگل بهتر دیده شویم؟ ایجاد محتوای با کیفیت یا اصطلاحاً سئو محتوا یکی از کارهایی است که هر مدیر یا نویسنده وبلاگ و سایت های اینترنتی های باید با آن آشنا باشند. خیلی وقت ها بعضی دوستان در وب سایت توسینسو گلایه دارن که چرا مطالبشون داخل موتورهای جستجو ایندکس نمیشه یا مطلبی که نوشتن صفحه اول گوگل نیست. سئو محتوا به دو بخش تقسیم میشه، یکی بخش طراحی وب سایت هست که طراح باید نکاتی رو برای طراحی بهینه وب سایت انجام بده. بخش دوم مربوط به نویسنده مطلب هست که باید نکات مربوط به سئو محتوا رو رعایت کنه. باید بگم که موتورهای جستجو مانند گوگل، بینگ و ... علاقه زیادی به محتوا دارند و خیلی مهمه که شما مطالبی بنویسید تا مورد پسند موتورهای جستجو باشن. نوشتن مطلب بهینه برای سئو نیازمند رعایت یکسری موارد است که در این مطلب میخواهیم به بررسی این مطالب بپردازیم. پیشنهاد میکنم مطلب زیر را هم مطالعه کنید:آموزش سئو محتوای متنی : چگونه یک محتوای متنی را سئو کنیم ؟

سئو محتوا چیست؟

به زبان ساده، به رعایت یکسری پارامتر ها در نوشتن مطالبی که بر روی یک وبلاگ یا پایگاه اینترنتی قرار میگیرد که باعث بالا رفتن رتبه صفحه وب سایت شما در موتورهای جستجو می شود سئو محتوا می گویند. سئو محتوا یک تخصص هست که به مرور زمان به دست میاد. خیلی افراد تو دنیای وب هستند که از راه همین تخصص و کمک به سایر وب سایت ها برای بهبود رتبشون تو موتورهای جستجو کسب در آمد می کنن.

انتخاب کلمه کلیدی (Keyword) در سئو محتوا چیست؟

مهمترین بخشی که برای سئو محتوا باید بهش توجه کنید انتخاب یک کلمه کلیدی و بعد نوشتن محتوا بر اساس همان کلمه کلیدی است. فرض کنید میخواهید برای کلمه کلیدی «سئو محتوا» مطلب بنویسید. ابتدا از طریق ابزار Google Trend کلمه کلیدی رو با نمونه های مشابه مقایسه کنید. به عنوان مثال در تصویر زیر، ما کلمه های کلیدی نوشتن محتوا برای سئو، سئو محتوا و همچنین سئو مطلب رو با هم مقایسه کردیم:

همونطور که در تصویر میبینید استفاده از کلمه کلیدی سئو محتوا از دو کلمه کلیدی دیگر محبوبیت بالاتری دارند، پس کلمه کلیدی سئو محتوا برای مطلب انتخاب بهتری است و بازدید کننده بیشتری را برای ما جذب خواهد کرد. سعی کنید تمرکز مطلب بر روی یک کلمه کلیدی باشد و برای سایر کلمات کلیدی در محتوا از آن کلمات کلیدی استفاده کنید. گوگل به قدری هوشمند هست که ارتباط بین کلمات کلیدی و ارتباط به اون ها رو متوجه بشه. اولویت اول برای گوگل کیفیت مطلبی است که در وب سایت قرار می دهید.

عنوان مناسب در سئو محتوا چیست؟

در اولین قدم برای مطلب باید عنوان مناسب انتخاب کنید. زمانی که کاربر اقدام به جستجو داخل موتورهای جستجو می کند، اولین گزینه ای که از نتیجه وب سایت شما می بیند عنوانی است که برای مطلب انتخاب کردید:

انتخاب عنوان جذاب و مناسب برای مطلب تاثیر زیادی در سئو محتوا و بالا بردن نرخ کلیک وب سایت شما داره. حتماً عنوانی که انتخاب می کنید مناسب موضوعی باشه که در مطلب نوشتید. استفاده از کلمات کلیدی غیر مرتبط در عنوان می تونه باعث قهر کردن گوگل با وب سایت شما بشه. مورد بعدی در نوشتن عنوان، قرار دادن کله کلیدی در ابتدای عنوان مطلب هست. برای مثال، فرض کنید قصد دارید مطلبی در مورد آموزش برنامه نویسی بنویسید، سعی کنید کلمه کلیدی آموزش برنامه نویسی در ابتدای عنوان مطلب شما قرار بگیره. مثالی از چند عنوان مناسب برای مطلب:

آموزش برنامه نویسی به زبان ساده به همراه مثال های کاربردی
آموزش طراحی وب (HTML - CSS - Javascript) برای تازه کار ها
آموزش جاوا اسکریپت به زبان ساده به همراه مثال های کاربردی

در عناوین بالا، هدف ما به ترتیب کلمات کلیدی آموزش برنامه نویسی، آموزش طراحی وب و آموزش جاوا اسکریپت است که بر اساس این کلمه کلیدی عنوان ها را انتخاب کردیم. همچنین به این موضوع توجه کنید که کلمه کلیدی مورد نظر شما نیازی نیست که چندین بار در عنوان تکرار شود. یکبار قرار دادن کلمه کلیدی در ابتدای عنوان کفایت می کند. مهم تکرار کلمات کلیدی در متن اصلی یا چگالی کلمه کلیدی (Keyword Density) است که در بخش های بعدی این مطلب در مورد آن صحبت می کنیم.

بعضی وقت ها انتخاب کلمه کلیدی نیاز به دقت زیادی داره، برای مثال، شما زمان نوشتن یک مطلب می تونید از کلمه کلیدی «جاوا اسکریپت» یا «جاوااسکریپت» استفاده کنید، اما اگه دقت کنید در کلمه کلیدی اول بین جاوا و اسکریپت فاصله وجود داره و در دومی وجود نداره که تو تصویر زیر می تونید تفاوت این دو کلمه کلیدی رو ببینید:

همچنین سعی کنید عنوان انتخابی شما زیاد طولانی و همچنین زیاد کوتاه نباشد، بهترین طول انتخابی برای عنوان مطلب بین 49 تا 65 کاراکتر است.

توضیحات Meta Description در سئو محتوا چیست؟

یکی از مهمترین بخش های مطلب شما برای سئو محتوا، متنی است که برای بخش Meta Description مطلبتون انتخاب می کنید. این بخش در نتایج جستجو، زیر عنوان نمایش داده میشه. موارد زیر رو در زمان انتخاب Meta Description حتماً رعایت کنید:

طول توضیحات حداکثیر 150 کاراکتر باشد
کلمه کلیدی مورد نظر شما حتماً در توضیحات آورده شود
توضیحات مطلب به گونه ای باشد که کاربر با خواندن آن متوجه هدف شما از نوشتن مطلب بشود
از نوشتن توضیحات به صورت کلمات کلیدی خودداری کنید. نمونه ای از یک توضیحات نامناسب: آموزش سی شارپ، آموزش C#، آموزش برنامه نویسی، شروع برنامه نویسی

محتوای اصلی در سئو محتوا چیست؟

بعد از انتخاب کلمه کلیدی، انتخاب عنوان و توضیحات، نوبت به نوشتن متن اصلی می رسد. نوشتن متن اصلی شاید سخت ترین بخش داستان باشه، اما اگر هدف شما نوشتن مطلب با هدف سئو محتوا باشه باید این سختی رو قبول کنید. متنی که می نویسید باید یک متن با کیفیت و بدون غلط های املایی باشد و باید یک سری نکات رو برای نوشتن متن باید رعایت کنید. در این بخش به بررسی موارد مختلفی که در نوشتن متن اصلی باید به آن توجه کنید می پردازیم.

تعداد کاراکتر مناسب چیست؟

خلاصه بگم، هر چقدر مطلب شما تعداد کلمات بیشتری داشته باشه، سئو محتوا بهتری انجام میشه و گوگل بیشتر عاشق مطلبتون میشه. حتماً سعی کنید حداقل، حداقل 300 لغت (توجه کنید کاراکتر نه! لغت) برای متن اصلی بنویسید. اینکه تعداد لغت های مطلب برای سئو محتوا چقدر باشه هر کی یه نظری میده و بین علما اختلاف هست! بعضی ها میگن بین 1500 تا 2000 لغت، بعضیا میگن بین 2300 تا 2700 لغت، حتی بعضیا میگن بین 7000 تا 7500 لغت، ولی بدونید هر چقدر تعداد لغت های موجود در متن اصلی بیشتر باشه، یعنی شما مطلب با کیفیت تر و قابل رقابت تری تولید کردید. البته این نکته رو هم توجه کنید که نوشتن جملات نامربوط و الکی در مطلب به شدت برای سایتتون خطرناکه، اگر گوگل متوجه بشه که شما مطلبتون رو با لغات الکی پر کردید به سرعت می تونه صفحه شما را از نتایجش حذف کنه. بله، گوگل زرنگ تر از این حرفاست. در کنار این اگر کاربر بوسیله موتورهای جستجو وارد سایت شما بشه، محتوای بی کیفیت می تونه باعث بشه که کاربر زود از سایتتون فرار کنه که باعث بالا رفتن نرخ Bounce Rate یا نرخ فرار میشه.

چگالی کلمه کلیدی در سئو محتوا چیست؟

واژه چگالی کلمه کلیدی یا Keyword Density به معنی تعداد دفعات تکرار کلمه کلیدی انتخابی در متن اصلی است. همونطور که حضور کلمه کلیدی در عنوان و توضیحات بسیار مهم است، اینکه چقدر کلمه کلیدی شما در متن تکرار شده باشد نیز تاثیر زیادی در سئو محتوا دارد. تعداد تکرار یا چگالی کلمه کلیدی، ارتباط مستقیمی به تعداد لغات به کاربر رفته در مطلب داره و ضریبی از تعداد تکرار کلمه کلیدی نسبت به کل لغات مطلب هست. از فرمول زیر میشه برای محاسبه چگالی کلمات کلیدی در مطلب استفاده کرد:

((100 * [keyword repeats]) / [total words])

در فرمول بالا تعداد کل لغات در مطلب رو با total words و تعداد تکرار کلمه کلیدی رو با keyword repeats جایگزین کنید. اجازه بدید یک مثال بزنم. فرض کنید کلمه کلیدی سئو محتوا رو برای نوشتن مطلب انتخاب کردیم، مطلبی که ما نوشتیم حدود 1800 کاراکتر داره، حالا میخواییم ببینیم چگالی کلمات کلیدی در متن ما چه عددی هست. فرض کنید در متن 5 مرتبه کلمه کلیدی سئو محتوا استفاده شده، بر اساس فرمول بالا چگالی کلمه کلیدی به صورت زیر حساب میشه:

((100 * 5) / 1800) = 0.3

بر اساس فرمول بالا چگالی کلمه کلیدی در مطلب 0.3 درصد است که عدد پایینی است، معمولاً این عدد باید بین 1 الی 2 درصد باشه تا چگالی کلمه کلیدی مناسبی برای محتوای ما بدست بیاد. راحت ترین راه تقسیم تعداد کل لغات بر 100 هست، مثلاً تعداد کل لغات 1800 باشه، تقسیم بر 100 میشه 18. یعنی شما حداقل باید کلمه کلیدی مورد نظرتون رو 18 بار در متن اصلی تکرار کنید. البته این تکرار به این معنی نیست که 18 بار پشت سر هم بنویسید سئو محتوا، بله باید در جای مناسب از کلمه کلیدی استفاده کنید.

کاربرد پاراگرف ها در سئو محتوا چیست؟

مطلب شما از نظر سئو محتوا باید به پاراگراف های مختلف تقسیم شود. سعی کنید از نوشتن پاراگراف های طولانی خودداری کنید. همچنین هر پاراگرف برای یک موضوع یا مفهوم خاص نوشته شود. استفاده از پاراگراف ها در نوشتن مطالب کمک زیادی به ماندگاری کاربر در وب سایت کرده و نرخ Bounce Rate را کاهش می دهد.

انتخاب سرفصل ها در سئو محتوا چیست؟

در صورتی که متن شما طولانی است، حتماً برای آن سرفصل مشخص کنید. سرفصل ها به کاربر کمک می کنند تا سریعتر به بخشی از مطلب که مد نظر دارد برسد و همچنین ساختار متن مطلب شما از نظر سئو محتوا بهینه می شود. همچنین استفاده از سرفصل ها می تواند در نوع نمایش نتیجه در صفحات موتورهای جستجو تاثیر گذار باشد. برای مثال، تصویر زیر نمونه ای از نتیجه گوگل برای یکی از مطالب وب سایت توسینسو است:

همونطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، بخشی که به رنگ قرمز مشخص شده سرفصل هایی است که در مطلب وجود دارد و کاربر در صفحه نتایج گوگل دید بهتری نسبت به محتوای مطلب شما پیدا می کند. در مشخص کردن سرفصل های مطلب به موارد زیر دقت کنید:

سعی کنید سرفصل ها خلاصه باشد و از نوشتن عنوان طولانی برای سرفصل ها خودداری کنید
حداقل یکی از سرفصل های شما باید شامل کلمه کلیدی مد نظر باشد
فاصله بین هر سرفصل تا سرفصل بعدی، نباید بیش از 300 کاراکتر باشد. سعی کنید محتوای هر سرفصل را خلاصه بنویسید

لینک سازی در سئو محتوا چیست؟

سعی کنید داخل مطلب حتماً لینک سازی کنید. برای مثال، اگر کلمه کلیدی در مطلب شما وجود دارد مثل آموزش سئو که برای آن در وب سایت مطلبی دارید، حتماً آن کلمه کلیدی را به صفحه مورد نظر لینک بدهید، یا اگر از منابعی برای نوشتن مطلب استفاده کردید می توانید داخل مطلب به صفحه ای که به عنوان منبع از آن استفاده کردید لینک بدهید. همچنین می توانید از بخش های مختلف سایت لینک به مطلبی که نوشتید ایجاد کنید. سعی کنید متن لینک ها مناسب با کلمه کلیدی باشد که هدف شماست. برای مثال، اگر در سایت مطلبی برای آموزش سئو دارید حتماً از آن مطلب به مطلب جدید با عنوان سئو محتوا لینک بدهید. لینک سازی داخلی از نظر سئو محتوا یکی از مهمترین بخش های نوشتن مطالب است.

علاوه بر لینک سازی داخلی، ایجاد Backlink از سایت های دیگر که DA یا Domain Authority بالایی دارند به طرز عجیبی در بالا بردن رتبه صفحه شما تاثیر دارد. برای مثال، اگر مطلبی نوشتید سعی کنید در سایت های دیگر Backlink ایجاد کنید. متن این لینک ها باید شامل کلمه کلیدی باشد که مطلب شما با هدف آن کلمه کلیدی نوشته شده. ایجاد Backlink را می توانید با روش های زیر ایجاد کنید:

اشتراک مطلب در شبکه های اجتماعی
استفاده از وبلاگ ها برای ارسال مطلب و ایجاد بک لینک
ارسال ریپورتاژ آگهی در سایت هایی که بازدید بالایی دارند (که البته باید از جیب مبارک خرج کنید)
استفاده از سایت های اشتراک ویدیو برای مطالبی که ویدیو دارند و قرار دادن لینک به وب سایت

استفاده از تصاویر در سئو محتوا چیست؟

ترکیب تصویر با مطلب کمک زیادی به ماندگاری کاربر می کند. سعی کنید از تصاویر جذاب و البته مرتبط استفاده کنید تا تاثیر مثبتی بر سئو محتوا شما داشته باشد. تصاویری که استفاده می کنید باید حجم مناسبی داشته باشند و باعث سنگین شدن صفحه در زمان بارگذاری نشوند. تبدیل تصاویر به فرمت webp می تواند باعث تاثیر چشم گیری در کاهش حجم تصاویر داشته باشد.

همچنین سعی کنید توضیحات مناسب برای تصاویر وارد کنید. توضیحات تصاویر یا اصطلاحاً alt تصاویر، در ابزار های screen reader که بیشتر توسط افراد نابینا استفاده می شود، در طول خواندن متن، خوانده می شوند. این توضیحات توسط گوگل و سایر موتورهای جستجو شناسایی می شوند و رعایت این نکته به معنی رتبه بهتر صفحه شما در بحث Accessibility است. انتخاب متن مناسب برای توضیحات تصاویر، به این این افراد کمک می کند که دید درستی از تصویر استفاده شده در مطلب بدست بیاروند. دقت کنید که استفاده از کلمه کلیدی در توضیحات تصاویر یا نوشتن توضیحات نامربوط هیچ کمکی به سئو محتوای شما نمی کند.

خلاصه

در این مطلب سعی کردیم با مهمترین نکات مربوط به سئو محتوا آشنا بشیم. رعایت این نکات می تونه تاثیر زیادی در بهینه سازی مطالب شما در موتورهای جستجو و افزایش بازدید سایت شما داشته باشه. نکاتی که در این مطلب با آن ها آشنا شدیم موارد زیر بود:

آشنایی با واژه سئو محتوا
انتخاب کلمه کلیدی
انتخاب عنوان برای محتوا
توضیحات یا Meta Description
نوشتن محتوای اصلیپ

برچسب ها آموزش سئو ،آموزش seo , آموزش طراحی وب ،آموزش طراحی سایت،آموزش PHP،آموزش HTML،آموزش CSS،آموزش جاوا اسکریپت،آموزش JavaScriptآموزش ساخت سایت،آموزش MySQL ,

معرفی لایه های شبکه (مدل OSI) و بررسی کاربردهای آن ها

mehdiadeli 
  بازدید : 26
چهارشنبه 5 مهر 1402 زمان : 1:00 


1
2
3
4
5

به عنوان یک شبکه کار یا دانشجوی کامپیوتر باید لایه های OSI یا مدل هفت لایه ای شبکه را به خوبی بشناسید. در سال های اولیه وجود و استفاده از شبکه، ارسال و دریافت دیتا در شبکه سختی های خاص خود را داشت؛ بخاطر آن که شرکت های بزرگی مثل IBM، Honeywell و Digital Equipment هرکدام استانداردهای خاص خود را برای اتصال و ارتباط کامپیوترها داشتند. شناخت لایه های شبکه در قالب مدل مرجع OSI و مدل 4 لایه ای TCP/IP یکی از مواردی است که شما حتما در دوره آموزش نتورک پلاس به خوبی آموزش می بینید.

این موضوع باعث میشد که فقط اپلیکیشن هایی که بر روی تجهیزات یکسانی از یک شرکت خاص وجود دارند، میتوانند با یکدیگر ارتباط داشت باشند. به همین علت سازنده ها، کاربران و استانداردها نیاز داشتند تا بر ایجاد و اجرای یک ساختار استاندارد واحد که به کامپیوترها این اجازه را بدهد تا بتوانند براحتی با یکدیگر تبادل دیتا داشته باشند.

فارغ از هرگونه شرکت و برند مختلف، توافق کنند.در سال 1978، موسسه (ISO (International Standards Organization یک مدل شبکه بنام مدل (OSI (Open System interconnection را معرفی کرد.همانطور که گفته شد برای ارتباط دو کامپیوتر نیاز به الگویی هست که ایندو بتوانند حرف همدیگر را تحت آن الگو بفهمند. این زبان و قاعده مشترک یک استاندارد است که تحت نام OSI معرفی شده است. مدل OSI دارای 7 لایه بشرح زیر است :

لایه های بالایی نرم افزاری هستند و هرچه بیشتر بسمت لایه های پاین تر پیش برویم، به بُعد سخت افزار نزدیکتر میشویم. بطوری که لایه Physical کاملا سخت افزاری بوده و عملیاتی که در آن تعریف میشود، کاملا در حد تجهیزات سخت ازفزاریست.قانون کلی به این صورت است که در لایه بالایی اطلاعات مورد نظر جهت ارسال، قطعه قطعه شده و هر قطعه (Chunk) اطلاعاتی بصورت مجزا وارد مدل OSI خواهد شد.

در هر لایه یکسری اعمال روی هر Chunk انجام میشود و نتیجه آن عملیات در همان لایه به Chunk اضافه میگردد. به قطعاتی که در هر لایه به Chunk اضافه میگردد، هدر (Header) و Trailer (فقط در لایه DataLink) گویند. هر چیزی که در نهایت در لایه آخر به Chunk اضافه شده است، در کامپیوتر مقصد و در لایه های متناظر یک به یک از Chunk جدا خواهند شد. به عمل اضافه شدن هدر در هر لایه، Encapsulation گویند.هر لایه با لایه های بالا و پایین خودش توسط یک interface در ارتباط است.

با توجه به آن که سیگنال های اطلاعات از طریق مدیا ( کابل یا هر رسانه انتقال دیگر) انتقال میابد، و مدیا یک ابزار سخت افزاری و فیزیکی برای انتقال است، میتوان نتیجه گرفت که هر کامپیوتر باید از طریق لایه Physical که پایین ترین لایه مدل OSI است با کامپیوتر طرف مقابل ارتباط مستقیم دارد.PDU: با توجه به اضافه شدن هدر در هر لایه به دیتای اصلی، طبیعی است که در هر لایه از لحاظ ظاهر و محتوا شاهد دیتایی بمراتب کاملتر از لایه قبلی باشیم. بطور قراردادی به نام دیتا در هر لایه (PDU (Protocol Data Unit گویند.

لایه Application یا کاربرد

لایه Application در مدل OSI یک واسط کاربری است که مسئول نمایش اطلاعات ارسالی و دریافتی از یک اپلیکیشن به کاربر است. این لایه اپلیکیشن ها و فرآیندهای کاربر نهایی را پشتیبانی میکند.در این لایه است که دوطرف ارتباط (تقاضا دهنده و پاسخ دهنده) مشخص شده، احراز هویت و حریم خصوصی کاربر و هرگونه محدودیت در ترکیب و ساختار اطلاعات در نظر گرفته میشود.

هرچیزی در این لایه بر مبنای خواست کاربر و اپلیکیشن مشخص میشود. این لایه سرویس های اپلیکیشن در زمینه های انتقال فایل، ایمیل و دیگر سرویس های نرم افزاری تحت شبکه را ایجاد میکند.نوع درخواست کاربر از کامپیوتر مقابل از طریق نوع برنامه ای که کاربر باز کرده مشخص میشه.در این لایه اطلاعات برای ورود به لایه Presentation، قطعه قطعه میشوند و سپس کامپیوتر مقصد، آنچه را که از لایه Presentation تحویل میگیرد، را بترتیب بهم متصل کرده تا اصل اطلاعات بدست آید.نظارت بر Error Recovery و Flow control در این لایه صورت میپذیرد.

Error Recovery: قابلیت تشخیص خطا در انتقال و بازیابی اطلاعات از دست رفته
Flow control: کنترل جریان دیتا را بین سیستم ارسال کننده و دریافت کننده به عهده دارد. Flow control زمانی اهمیت پیدا میکند که سرعت ارسال داده از سرعت دریافت داده بالاتر باشد و در صورت کنترل نشدن جریان، ممکن است برخی از داده های دریافت شده از بین بروند و یا دریافت نشوند.

اپلیکیشن های FTP و Telnet تماما در لایه Application قرار میگیرند.به PDU در این لایه Data هم اطلاق میشود.

معرفی پروتکل های لایه هفتم

(HTTP (port 80
(FTP (port 20 , 21
(DNS (Port 53
(SNMP UDP port 162)(Simple Network Management Protocol): برای مانیتورینگ و ریپورت گیری نود های مختلف شبکه
(Telnet (Port23: برای ریموت به دیوایس دیگر از طریق محیط Command prompt
(RDP (Port TCP//UDP 3389) (Remote Desktop Protocol
(SMTP (Port TCP 25) (Simple Mail Transfer Protocol برای ارسال میل استفاده میشود
(POP3 (Port 110) (Post Office Protocol: برای دریافت ایمیل در نرم افزارهای ایمیل
(IMAP (port 143) (Internet Message Access Protocol: برای دریافت ایمیل در نرم افزارهای ایمیل

لایه Presentation یا نمایش

این لایه اطلاعات دریافتی از لایه Application را از فرمت Application به فرمت شبکه ترجمه میکند. در طرف دیگر نیز این لایه دیتا را طوری تغییر فرم میدهد تا توسط لایه Application قابل پذیرش و فهم باشد.استاندارد کدها مثل ASCII-Unicode-EBCDIC در این لایه هستند و اگر کامپیوتر ها از استاندارد کد های مختلف استفاده کنند در این لایه تبدیل و قابل استفاده خواهد شد.

عمل compression و Encryption و متقابلا Decompression و Decryption در این لایه صورت میپذیرد.
عمل Encryption در این لایه بر اساس Certificate انجام میشود.

Encryption چیست و در ویندوز چگونه انجام میشود؟

Encryption طی عملگری بنام Hashing صورت می پذیرد. Hashing یک الگوریتم ریاضی غیرقابل بازگشت است. در ویندوز میتوان بر اساس کاربر Encryption انجام داد. مکانیسم یا قابلیتی بنام EFS (Encryption File System) داریم که داده را بدون کمک هیچگونه Third party ای (نرم افزار جانبی غیر مایکروسافتی) کد میکند. برای مثال کاربری بنام Ali روی سیستم لاگین کرده و فایلی را Encrypt میکند. در این صورت بغیر یوزر Ali و Admin هیچ کاربر دیگری نمیتواند به این فایل دسترسی داشته باشد.

این عملیات رمزنگاری توسط مکانیسم های با نام Public Key و Private Key صورت میپذیرد.این لایه عملگری تحت عنوان redirector یا RDR دارد که بر اطلاعات ارسالی نظارت میکند. اگر مقصد ارسال اطلاعات همان کامپیوتر بود، جلوی ارسال داده به لایه های پایین تر را گرفته و آن را به سیستم خودش Redirect میکند.این لایه گاها به نام Syntax layer نامیده میشود.به PDU در این لایه Data هم اطلاق میشود.

معرفی پروتکل های لایه ششم

(SSL (Secure Socket Layer: پروتکلی است که توسط شرکت Netscape برای ردّ و بدل کردن سندهای خصوصی از طریق اینترنت توسعه یافته‌است. SSL از یک کلید خصوصی برای به رمز درآوردن اطلاعاتی که بر روی یک ارتباط SSL منتقل می‌شوند استفاده می‌نماید.
(TLS (Transport Layer Security: یکی از پروتکل‌های رمزنگاری است و برای تامین امنیت ارتباطات از طریق اینترنت و بر پایه SSL بنا شده‌است.

لایه Session یا نشست

این لایه مسئول برقراری، مدیریت و پایان بخشی به ارتباطات بین اپلیکیشن هاست. در واقع این لایه صحبت ها، تبادلات و گفتگوهای صورت گرفته بین اپلیکیشن ها در دو طرف ارتباط را ایجاد و مختصات بندی کرده و در نهایت پایان میبخشد.با توجه به این که دو کامپیوتر در یک زمان تحت یک Connection میتوانند در بیش از یک موضوع ارتباط داشته باشند، باید از قبل بدانند که چه packet هایی را ارسال و یا دریافت خواهند کرد و این که داده ارسالی و یا دریافتی مربوط به کدام موضوع از ارتباط یا session ایجاد شده است. در این لایه نوع ارتباط و موضوع صحبت دو کامپیوتر با یکدیگر تعریف میشود.

قبل از ایجاد ارتباط و تبادل دیتا دو کامپیوتر از طریق فرآیند 3-way hand shaking با هم به تفاهم میرسند. تصمیم گیری در رابطه با شروع، ادامه و پایان session ها در این لایه انجام میشود. از آنجایی که شبکه ما baseband است، داده به packet هایی تقسیم میشود که ممکن است به ترتیبو پشت سرهم به مقصد نرسند؛ به همین علت در این لایه بر روی هر قسمت از داده یک برچسب زده میشود که بوسیله آن بروشنی مشخص میشود که این تکه داده متعلق به به چه موضوع و داده ای است.

در مقصد بر اساس این برچسب ها، تکه های داده در کنار هم قرار گرفته و تشکیل داده اصلی را خواهند داد.عملیات شناسایی و احراز هویت (Authentication و Authorization) در این لایه صورت می پذیرد. شایان ذکر است که در این لایه نوع ارتباط صورت گرفته میتواند با توجه به اپلیکیشن مورد نظر، Simplex، Half duplex و یا Full duplex باشد.به PDU در این لایه Data هم اطلاق میشود.

معرفی پروتکل های لایه پنجم

(SDP(Session Description Protocol: این پروتکل برای توصیف session های ارتباطی مالتی مدیا در نظر گرفته شده است.
(SAP (Session Announcement Protocol: پروتکلی آزمایشگاهی برای Broadcast کردن اطلاعات Multicast session
NetBIOS: برنامه‌ای است که به ما اجازه می‌دهد تا ارتباط مابین کامپیوتر‌های مختلف درون یک شبکه محلی (LAN) را برقرار کنیم.
Winsock: یک مشخصه فنی است که نحوه دسترسی برنامه تحت شبکه را به سرویس های شبکه ای، خصوصا TCP/IP بیان میکند.

لایه Transport یا انتقال

این لایه تحویل بدون خطا، بترتیب و بدون هیچگونه کمبود و یا مشکل پیام ها را تضمین میکند. این لایه به پروتکل های لایه بالا دستی خود این اطمینان را میدهد که پیام بی هیچ مشکلی بین سیستم فعلی و مقصد جابجا خواهد شد.در واقع در این لایه در مورد اینکه نوع ارتباط Connection-Oriented(TCP) باشد یا Connection-less(UDP) تصمیم گیری میشود.

سایز و پیچیدگی یک پروتکل در این لایه بستگی به نوع سرویسی دارد که از لایه Network خواهد گرفت. برای یک لایه network قابل اطمینان با قابلیت جریان مجازی (Virtual Circuit) یک لایه حداقلی Transport نیاز است اما در اگر لایه Network غیرقابل اطمینان باشد و یا فقط ساختار دیتاگرام ها را ساپورت کند، پروتکل Transport باید شدیدترین و سنگین ترین Error detection و Error recovery را از خود به نمایش بگذارد.در این لایه فرآیندهای زیر رخ میدهد:

Message Segmentation: این لایه یک پیام را از لایه بالایی (session) دریافت کرده و آن را به بخش های کوچکتر تقسیم میکند (اگر به اندازه کافی کوچک نباشد)، سپس بخش های کوچکتر را به لایه Network خواهد فرستاد. به این عمل sequencing گویند. لایه Transport این کار به جهت تسریع در ارسال داده، پر نشدن بافر سیستم گیرنده و همچنین از بین نرفتن کل دیتا در صورت وجود Collision انجام میدهد. لایه Transport در سیستم مقصد این قطعات را مجددا سرهم بندی خواهد کرد که به این کار نیز Re- assembling گویند.
Message acknowledgment: در صورتی که از پروتکل TCP برای انتقال استفاده شود، به ازای هر قطعه ارسالی، یک پیام تحویل در قالب یک تائیدیه (acknowledgment) ایجاد میکند.
Flow Control: در صورتی که در سیستم مقصد هیچ بافری جهت ذخیره پیام های دریافتی وجود نداشته باشد، به سیستم ارسال کننده اطلاعات فرمان قطع ارسال را خواهد داد.
Session Multiplexing: در روابطی که از پروتکل TCP استفاده میشود اگر یک دیتا به هزار قطعه تقسیم شود، باید هزار قطعه ارسال و متعاقبا هزار پیام Acknowledgment برای فرستنده ارسال شود که این کار علاوه بر کاهش سرعت باعث بالا رفتن ترافیک میشود. بنابراین این لایه با کامپیوتر مقابل مذاکره کرده و نتیجه بر این میشود که به ازای هر چند packet یک acknowledgment ارسال شود. به این کار Window گویند.

به PDU در این لایه Segment هم اطلاق میشود.

معرفی پروتکل های لایه چهارم

(TCP (Transmission Control Protocol
(UDP (User Datagram Protocol
SPX: در شبکه های مبتنی بر سیستم های عمل Novell Netware استفاده میشوند.
(RTP (Real-Time Transport Protocol: در تحویل ترافیک صوت و تصویر مورد استفاده قرار میگیرد.
(SCTP (Stream Control Transmission Protocol: نقشی مشابه TCP و UDP را دارد اما با این تفاوت که برخی ویژگی های آن مانند TCP و برخی دیگر مانند UDP است.

لایه Network یا شبکه

این لایه اعمال subnet، تصمیم گیری درباره انتخاب مسیر فیزیکی که دیتا بر اساس شرایط شبکه باید انتخاب کند، اولویت بندی سرویس و دیگر فاکتورها را کنترل میکند.اصلی ترین پروتکل این لایه IP است. مکانیسم اضافه شدن IP به دیتا در این لایه صورت میپذیرد.

داده ما در این لایه تبدیل به packet شده و IP میگیرد. سخت افزارهایی که در این لایه کار میکنند، عبارتند از روتر، سوئیچ لایه 3. این لایه تکنولوژی های سوئیچینگ و روتینگ، مسیرهای منطقی معروف به Virtual circuit، را برای انتقال دیتا از یک نود به نود دیگر ایجاد میکند. ارسال و مسیریابی از وظایف این لایه میباشد. در این لایه شاهد موارد زیر هستیم:

Routing: فریم را در بین شبکه های مختلف مسیر یابی و مسیر دهی میکند.
Subnet Traffic Control: روترها به عنوان سیستم های میانی در لایه Network، میتوانند در صورت پر شدن بافرشان به سیستم ارسال کننده جهت توقف ارسال خبر دهند.
Frame fragmentation: اگر سیستم و یا روتر تشخیص دهد که اندازه MTU روتر بعدی (next hob یا down stream router) کمتر از سایز فعلی فریم است، روتر این توانایی را دارد تا فریم را برای انتقال قطعه قطعه کرده و در مقصد مجددا آن ها را سرهم بندی کند.(MTU (Maximum Transmission Unit پارامتری به مفهوم حداکثر واحد انتقال در روترها میباشد.
Logical-physical address mapping: تناظر و تطابق آدرس های IP و MAC به این ترتیب که آدرس های منطقی یا IP و یا نام ها را به آدرس های فیزیکی متناظرشان ترجمه میکند.

ارتباطات Subnet چیست؟

نرم افزار لایه network وظیفه ساخت هدرها را بر عهده دارد. به همین علت نرم افزار مربوطه در سیستم های میانی subnet ها میتواند همتایان خودش را در سیستم های میانی دیگر شناسایی کرده و از آن ها برای تکمیل فرآیند مسیر یابی استفاده کند.به PDU در این لایه Packet هم اطلاق میشود.

معرفی پروتکل های لایه سوم

(IP (Internet Protocol: پروتکل اصلی مجموعه TCP//IP در ارتباطات برای ارسال دیتاگرام ها در طول مرزهای شبکه و از پایه های برقراری اینترنت است.
(ICMP (Internet Control Message Protocol: یکی از مهمترین پروتکل ها در مجموع پروتکل های TCP/IP است. این پروتکل توسط دیوایس های شبکه مثل روترها جهت ارسال و نشان دادن پیام های error استفاده میشود. برای مثال موقعی که سرویس مورد نظر در دسترس نیست. این پروتکل در ارسال پیام های کوئری نیز استفاده میشود. برای مثال کوئری های Ping و trace route.
(IGMP (Internet Group Managment Protocol: یک پروتکل ارتباطی است که توسط هاست ها و روترهای مجاور در شبکه های IPv4 برای برقراری اعضای گروه multicast استفاده میشود. این پروتکل بخش جدایی ناپذیر IP multicast است. این پروتکل در اپلیکیشن های تحت شبکه "یک به چند" مثل جریان آنلاین ویدئو و بازی مورد استفاده قرار میگیرد.
(ARP (Address Resolution Protocol: یک پروتکل ارتباط از راه دور است که در تناظر آدرس های لایه Network مورد استفاده قرار میگیرد.
(RIP ( Routing Information Protocol: یکی از قدیمیترین پروتکل های مسیر یابی که در محاسبه hop ها به عنوان یک متریک مسیریابی مورد استفاده قرار میگیرد.

لایه پیوند داده یا Data Link

این لایه انتقال بدون خطای فریم های دیتا را از یک نود به نود دیگر در لایه Physical، میسر میسازد. برای این منظور لایه Data Link قابلیت های زیر را ارائه میدهد:

Link Establishment and Termination: لینک های منطقی را بین دو نود برقرار کرده و پایان میبخشد.
Frame Traffic Control: هنگامی که هیچ بافری برای فریم در نود مقصد وجود ندارد، به نود ارسال کننده فرمان توقف انتقال را میدهد.
Frame Sequencing: انتقال و دریافت فریم ها را بر اساس ترتیب موجود انجام میدهد.
Frame Acknowledgment: ack های فریم را صادر میکند. خطاهای رخ داده در لایه Physical را برای فریم های بدون ack و یا ناقص دریافت شده، شناسایی و بازیابی میکند.
Frame Delimiting: محدوده و مرزهای فریم را ایجاد و آن را به رسمیت میشناسد.
Frame Error Checking: یکپارچگی فریم های رسیده را بررسی میکند.
Media Access Management: هنگامی که نود اجازه استفاده از مدیای فیزیکی را دارد، را تعیین میکند.

آدرس دهی MAC در این لایه انجام میشود. هر کامپیوتر در محیط LAN مثلا در محیط شبکه ای از نوع اترنت، باید از این مدل آدرس دهی برای ارسال اطلاعات استفاده کنند.

به علاوه CRC در این لایه به فریم (Trailer) اضافه میشود. سخت افزارهای موجود در این لایه عبارتند از: Switch، bridge، Access Point (اگر کار روتر را انجام دهد در لایه 3 قرار دارد) و Modesm ADSL ( کار سوئیچ را هم انجام میدهد).باید توجه داشت با توجه به پروتکلی که در این لایه انتخاب میشود، سخت افزار مورد نیازی در این لایه بکار میرود.به PDU در این لایه Frame هم اطلاق میشود.

معرفی پروتکل های لایه دوم

Ethernet: یکی از فناوریهای مبتنی بر Frame در شبکه های رایانه برای شبکه‌های محلی (LAN) می‌باشد. این نام از مفهوم فیزیکی ether گرفته شده‌است. این فناوری وضعیت سیم‌کشی و استانداردهای سیگنالینگ در لایه فیزیکی وهمچنین قالب‌های آدرسی همچون MAC آدرس را در لایه Data link معین می‌کند. Ethernet به‌عنوان استاندارIEEE 802.3 شناخته می‌شود. این تکنولوژی از دهه ۱۹۹۰ تاکنون بکارگرفته شده‌است و جایگزین استانداردهائی همچون Token ring ،FDDI و ARCNET شده‌است.
Token Ring
(FDDI(Fiber Distributed Data: استاندارد انتقال دیتا در شبکه های LAN میباشد. FDDI از فیبرنوری به عنوان رسانده و مدیای استاندارد خود استفاده میکند.
(PPP (Point to Point Protocol: پروتکلی در لایه Data Link است که برای برقراری ارتباط مستقیم بین دو نود مورد استفاده قرار میگیرد. این پروتکل قابلیت احراز هویت، رمزنگاری و فشرده سازی را دارد.
Frame Relay

لایه Physical یا فیزیکی

این لایه پایین ترین لایه در مدل OSI است که مرتبط با انتقال و دریافت جریانی ساختار نیافته از بیت ها تحت یک مدیای فیزیکی است. این لایه به شرح اینترفیس های الکتریکی/نوری، مکانیکی و کاربردی در مدیای فیزیکی میپردازد و سیگنال ها را برای تمام لایه های بالا دستی، حمل میکند.

این لایه وظیفه انتقال سیگنال را بر عهده داشته و به محتویات هیچ کاری ندارد. سخت افزار موجود در این لایه از جنس: انواع کابل ها، کارت شبکه و هاب است.توجه داشته باشید که با توجه به نوع رسانه، داده ما میتواند تغییر کند؛ مثلا در کابل های مسی از جنس سیگنال الکتریکی (ولتاژ) و در فیبر نوری از جنس پالس نوری است.به PDU در این لایه bit هم اطلاق میشود.

معرفی پروتکل های لایه اول

Fast Ethernet
RS232
ATM: یک مفهوم مخابراتی است که توسط استانداردهای ANSI و ITU تعریف شده است و تمام ترافیک کاربر از جمله سیگنال های صوت، دیتا و ویدئو را حمل میکند.
E1
T1
ISDN

برچسب ها آموزش شبکه ،آموزش شبکه های کامپیوتری،آموزش نتورک پلاس ،دوره آموزشی نتورک پلاس،دوره نتورک پلاس،آموزش Network+،دوره شبکه،دوره آموزشی شبکه،آموزش ویپ،دوره آموزشی ویپ، ,

آموزش رفع خطای Gradle در اندروید استودیو و ساخت و اجرای پروژه

mehdiadeli 
  بازدید : 19
چهارشنبه 5 مهر 1402 زمان : 0:53 


1
2
3
4
5

چگونه مشکل Gradle در اندروید استودیو را حل کنیم؟ دوستانی که می خواهند برنامه نویسی اندروید را با استفاده از اندروید استودیو شروع کنند ممکن است در ابتدای کار به یک مشکل برخورد کنند. یعنی هنگامی که شما برای بار اول یک پروژه در اندروید استودیو می سازید ممکن است که پروژه شما BUILD نشود. حالا دلیل آن چیست؟ پیام می دهد که gradle نتوانست فلان پکیج را بگیرد و build کند. حالا برای این چه کاری باید انجام داد؟ در این مطلب این مشکل را توضیح می دهیم. این مشکل از آنجایی مهم است که شما ویدیو های آموزشی زبان خارجی را هم اگر ببینید این مشکل در آنها وجود ندارد و فقط این مشکل برای ما به وجود می آید. عکس زیر یک پیام از همین نوع خطاها به ما نشان داده می شود.

تعریف gradle

برای توضیح این مشکل اول باید ببینیم که gradle که این همه با آن در اندروید استودیو درگیر هستیم چیه. Gradle یک سیستم build manager و یک dependency manger می باشد. حالا اینا که گفتم یعنی چی. ببینید در زبان های جدید مثل جاوا و سی شارپ ما در پروژه های خودمون از پکیج ها و کتابخانه های مختلفی استفاده می کنیم.اگر ما خودمون فایل های jar برای جاوا و یا فایل های dll برای سی شارپ را دانلود کنیم و به برنامه اضافه کنیم به مشکلات زیادی برخورد می کنیم. چرا که مکان فیزیکی فایل ها را برای ادرس دهی مد نظر قرار می دهیم و اگر پروژه را جابه جا کنیم و یا فایل کتابخانه مورد نظر را جابه جا کنیم برنامه خطا میدهد و کلی دردسر برای شما پیش خواهد آمد.

برای حل این مشکل در زبان های مختلف و تکنولوژی های مختلف سیستم هایی قرار داده شده است که برنامه وابستگی های خود را از آنها تامین می کند و کتابخانه هایی را که می خواهیم اضافه کنیم را مدیریت می کند. حالا اگر بخواهیم کتابخانه را آپدیت کنیم از این سیستم استفاده می کنیم. اگر بخواهیم کتابخانه دیگری اضافه کنیم از این سیستم استفاده می کنیم. اگر بخواهیم برنامه را به جای دیگری ببریم می توانیم کتابخانه ها را با استفاده از این سیستم دانلود کنیم.به این نوع سیستم ها build manager یا dependency manager گفته می شود. از سیستم های مدیریت وابستگی می توان nugget را در تکنولوزی دات نت نام برد. در زبان جاوا می توان سیستم های maven , gradle را نام برد. اندروید استودیو برای مدیریت وابستگی ها از gradle استفاده می کند.

حل مشکل خطای gradle

برای حل خطای این مشکل که گفتیم باید سیستم gradle بتواند کتابخانه های خود را از اینترنت دانلود کند. اکثر کتابخانه هایی که در اندروید استفاده می شود در سایت گوگل وجود دارد. دسترسی به قسمت اندروید سایت گوگل برای کاربران ایرانی مسدود می باشد و کاربران ایرانی نمی توانند از این سایت کتابخانه ای دانلود کنند.

الان متوجه می شویم که دلیل این که در فیلم های آموزشی خارجی این مشکل وجود ندارد چیست. برای این که این مشکل حل شود باید کتابخانه مورد نظر دانلود شود تا برنامه gradle اجازه دهد پروژه build شود. برای این که این فرایند به خوبی طی شود شما باید با IP غیر ایرانی به اینترنت متصل شوید تا گوگل با سیستم شما مشکلی نداشته باشد و اجازه دانلود کتابخانه مورد نظر را به شما بدهد.

بعد از این که پروژه شما برای اولین بار build شد دیگر نیازی نیست که با IP کشور دیگری به اینترنت متصل شوید و یا حتی به اینترنت متصل شوید. ولی برای اولین بار باید این راه را بروید. اگر شما بخواهید یک کتابخانه جدید را به پروژه خودتان اضافه کنید باید این راه را دوباره بروید. یعنی با IP یک کشور دیگر به اینترنت متصل شوید و بعد از این که یک بار پروژه شما بیلد شد دیگر راحت باشید. امیدوارم روزی برسد که ما نیز با خیال راحت به سرویس هایی که برای سایر مردم دنیا رایگان و باز است دسترسی داشته باشیم.

دوره آموزش گام به گام برنامه نویسی جاوا | Java با محوریت انجام پروژه های دنیای واقعی برنامه نویسی به شما زبان برنامه نویسی جاوا بصورت کامل آموزش می دهد.بدون شک برای یادگیری زبان برنامه نویسی جاوا و آموزش برنامه نویسی Java ، این دوره آموزشی شما را از هر نوع آموزش دیگری در خصوص یادگیری زبان Java بی نیاز می کند. بیش از 100 دانشجو با استفاده از یادگیری این دوره آموزش جاوا وارد بازار کار برنامه نویسی شده اند و تبدیل به یک برنامه نویس حرفه ای جاوا شده اند.

برچسب ها آموزش اندروید ،آموزش android ،دوره اندروید ،دوره برنامه نویسی اندروید،دوره android ,

Worm چیست؟ بررسی تفاوت ویروس و ورم (Worm) در بدافزارها

mehdiadeli 
  بازدید : 8
سه شنبه 28 شهريور 1402 زمان : 22:55 


1
2
3
4
5

یکی از معروف ترین انواع بدافزار یا Malware به نام کرم یا Worm شناخته می شود. هر چند که اکثرا در مورد Worm ها بحثی شبیه به ویروس داریم اما اساسا این دو نوع بدافزار ، دو چیز کاملا متفاوت با ماهیتی متفاوت هستند. تنها وجه اشتراک بین Worm ها و Virus ها در بحث بدافزاری ، تلاش برای تکثیر شدن آنها در سیستم های مختلف است . اما تفاوت اصلی با ویروس در اینجاست که ویروس های کامپیوتری برای اینکه تکثیر شوند نیاز به انجام یک عملیات توسط کاربر دارند ، برای مثال اگر یک کاربر بر روی فایلی کلیک نکند یا DVD یا Flash ای را به سیستم خود نزند ممکن است به ویروس آلوده نشود اما در Worm ها به این شکل نیست و Worm در اصطلاح خودتکثیر یا Self-Replica است و نیازی به انجام کاری توسط کاربر برای تکثیر شدن ندارد .

برخلاف ویروس ها که بصورت خودکار روی یک سیستم تا می توانند تکثیر می شوند ( روی یک سیستم یک ویروس مثلا 100 بار تکثیر میشه ) ، Worm ها فقط یک نسخه از خودشان را بر روی یک سیستم تکثیر می کنند و به سراغ آلوده کردن سیستم بعدی می روند. به این حالت Worm در اصطلاح امنیت Standalone بودن بدافزار می گویند. ویروس ها معمولا از بیرون سیستم کنترل نمی شوند و یک سری وظیفه از قبل تعریف شده دارند اما Worm ها این قابلیت را دارند که توسط مهاجم از راه دور کنترل شوند یا در اصطلاح Remote Controlled شوند.

کته دیگر در خصوص تفاوت ویروس و Worm در نحوه تکثیر است . ویروس ها توسط رسانه ها یا Media هایی مثل Flash و DVD و ... منتقل می شوند یا پیوست ایمیل اما Worm ها توسط آسیب پذیری های موجود در نرم افزارها و سیستم عامل ها تکثیر می شوند و در شبکه تکثیر می شوند نه سیستم . Worm دارای ساختار پیچیده تری به نسب Virus است با توجه به اینکه یک آسیب پذیری را باید در سیستم عامل در شبکه شناسایی و به آن عملا نفوذ کند و به همین دلیل ترافیک و پهنای باند شبکه را در زمان آلودگی افزایش می دهد. Worm ها می توانند در نقش بدافزارهای دیگری مثل جاسوس افزارها ( Spyware ) ، بات ها و حتی تروجان و ... هم فعالیت کنند.میتوانید در دوره آموزش سکیوریتی پلاس بخوبی با بدافزارها Malwares آشنا شوید.این نکته قابل ذکر است که برای ورود به دوره سکیوریتی پلاس داشتن دانش لازم در حد دوره آموزش نتورک پلاس الزامی است .

برچسب ها آموزش هک ،آموزش هک قانونمند ،آموزش CEH ،دوره آموزشی CEH ،دوره آموزش هک قانونمند،آموزش سکیوریتی پلاس ، دوره آموزشی سکیوریتی پلاس،آموزش Security،آموزش امنیت شبکه ,

Cryptomalware چیست ؟ معرفی باج افزار یا Ransomware به زبان ساده

mehdiadeli 
  بازدید : 7
سه شنبه 28 شهريور 1402 زمان : 22:38 


1
2
3
4
5

وقتی صحبت از Cryptomalware می شود ، ابتدا دو کلمه را در کنار هم بخوانید Cryptography Malware که به ترتیب کلمات بدافزار رمزنگاری ترجمه می شود و به خوبی مفهوم را می رساند. قبلا در خصوص مفهومی به نام Cryptovirology صحبت کرده ایم که در واقع بدافزارهایی که در حوزه رمزنگاری کار می کنند زیر مجموعه این نوع علم بدافزاری هستند. بصورت کلی هر بدافزاری که با استفاده از رمزنگاری اطلاعات اقدام به سوء استفاده از افراد بکند به عنوان Cryptomalware یا بدافزار رمزنگاری ( ترجمه بهتر پیدا کردید Comment بزارید ) شناخته می شود.

باج افزار چیست؟ معرفی Ransomware به زبان ساده

معروف ترین نوع بدافزار رمزنگاری که در دنیا وجود دارد به عنوان باج افزار یا Ransomware شناخته می شود. مکانیزم کاری این نوع بدافزارها به نسبت ساده است ! آنها به سیستم قربانی نفوذ می کنند یا منتقل می شوند ، سپس اطلاعات یا فایل ها با پسوند های مشخصی مثل پسوند مستندات اداری ، عکس ها ، ویدیوها ، فایلهای بکاپ و ... را شناسایی می کنند و آنها را رمزنگاری می کنند و سپس پیامی روی تصویر قربانی درج می کنند که در صورت عدم پرداخت باج به این حساب های کاربری کلیه اطلاعات شما از بین خواهد رفت و بسیاری از کاربران قربانی مجبور به پرداخت این باج هستند تا کلید رمزگشایی را مهاجم در اختیار قربانی قرار بدهد.

به تصویر بالا دقت کنید ، اینجا یک مرکز پزشکی و درمانگاهی مهم در کشور است که به باج افزار آلوده شده است . فرض کنید که مدیر یک شبکه هستید و صبح اول وقت وقتی پای سیستم می نشینید با چنین صحنه ای مواجه شوید که کلیه فایل های شما شبیه چرخدنده و اجرایی شده اند و با کلیک کردن روی آنها پیامی مشابه تصویر بالا دریافت می کنید . این یعنی شما به باج افزار آلوده شده اید . محتوای پیام کاملا مشخص است .در پیامی که باج گیرنده در سیستم شما نمایش می دهد قطعا یک آدرس ایمیل موقتی وجود دارد که برای شما ایجاد شده است و البته یک شناسه منحصر به فرد برای کامپیوتر و یا شبکه شما که توسط آن کلید رمزگشایی توسط مهاجم طراحی شده است نیز در اختیار شما قرار می گیرد.

اگر می خواهید باج بدهید باید این ID را برای آن ایمیل ارسال کنید ، یک نمونه فایل برای رمزگشایی برای مهاجم ارسال کنید و فایل اصلی را دریافت کنید تا متوجه شوید که با هویت درستی برای باج دادن مواجه هستید . این روند کلی باجگیری اینترنتی در دنیاست . جالب است بدانید که در دنیا بیشتر از صدها میلیون دلار در سال از این طریق باجگیری می شود و با توجه به استفاده از مکانیزم های پرداخت بصورت رمزارز ( Cryptocurrency ) امکان پیگیری آنها تا حدی غیر ممکن است .

تجربه آلودگی به باج افزار ایرانی

به تصویر بالا دقت کنید ، این تصویر را شاید بتوانیم تاریخچه باج افزاری در ایران بدانیم . این تجربه من در یکی از سازمان های حیاتی در ایران در سال 1387 بود که آلوده به نوعی باج افزار ایرانی شده بودند که بصورت هدفمند این سازمان را مورد هدف قرار داده بودند و قصد اخاذی و باجگیری داشتند که خوشبختانه ما موفق شدیم این مشکل را حل کنیم . تصویر بالا در حال حاضر فاقد هرگونه ارزش امنیتی بوده و با توجه به گذشت 12 سال از این موضوع دیگر انتشار آن نیز اهمیتی ندارد و برای اولین بار در ایران این تصویر توسط بنده در اینترنت منتشر می شود .میتوانید در دوره آموزش سکیوریتی پلاس بخوبی با بدافزارها Malwares آشنا شوید.این نکته قابل ذکر است که برای ورود به دوره سکیوریتی پلاس داشتن دانش لازم در حد دوره آموزش نتورک پلاس الزامی است .

برچسب ها آموزش نتورک پلاس ، , آموزش هک ،آموزش هک قانونمند،آموزش CEH ،آموزش سکیوریتی پلاس،آموزش Security،آموزش امنیت شبکه ,

ریسک افزار چیست؟ آشنایی با مفهوم Rsikware به زبان ساده

mehdiadeli 
  بازدید : 10
سه شنبه 28 شهريور 1402 زمان : 22:26 


1
2
3
4
5

ریسک افزار چیست؟ یکی از جدیدترین مفاهیم در حوزه بدافزاری دنیای امنیت اطلاعات ، کلمه ای به نام Riskware یا ریسک افزار است. طبیعتا Risk و Software تشکیل دهنده این کلمه هستند اما جالب است بدانید که با اینکه از لحاظ امنیتی این نوع نرم افزارها در دسته بندی بدافزاری یا Malware ای قرار می گیرند اما واقعا بدافزار نیستند ! بله دست متوجه شدید ریسک افزارها بدافزار نیستند ، یعنی نویسنده یا تولید کننده آنها با هدف تخریب و انجام عملیات های مخرب آنها را تولید نکرده است.

اما نکته اینجاست که اینگونه نرم افزارها به شکلی امنیت کامپیوتر شما را تهدید می کنند و به همین دلیل ریسک به وجود آمدن عملیات مخرب را بالا می برند و به همین دلیل به آنها Riskware گفته می شود.اما واقعا چطور ممکن است یک نرم افزار باعث بالا رفتن ریسک امنیتی در یک کامپیوتر بشود؟ خوب در واقع Riskware ها می توانند با انجام دادن یک سری تغییرات در سیستم عامل قربانی کاری کنند که سایر بدافزارهای مخرب بتوانند عملیات مخربشان را انجام بدهد و اینکار به واسطه نصب شدن یک Riskware انجام می شود.

بگذارید ساده تر بگوییم ، زمانیکه شما یک نرم افزار بر روی کامپیوتر خود نصب می کنید که این امکان را فراهم می کند که یک ریسک به وجود بیاید به آن Riskware می گوییم ، قرار نیست که این Riskware خودش تخریب یا عملیات مخرب انجام بدهد.برای مثال نرم افزاری ممکن است قوانین نصب و اجرای یک برنامه دیگر را نقض کند ، ممکن است اجازه اجرای یک برنامه دیگر در کامپیوتر را ندهد ، ممکن است جلوی به روز رسانی مختلف سیستم را بگیرد ، ممکن است Rule های دارای مشکل امنیتی در فایروال شما ایجاد کند ، ممکن است به عنوان Backdoor در سیستم قربانی مورد استفاده قرار بگیرد .

ساده ترین مثالی که می توانیم از Riskware ها بزنیم ابزارهای دانلودی مثل Torrent و P2P هایی مثل EMule هستند که قسمتی از هارد دیسک شما را به اشتراک عمومی می گذارند. الزامی ندارد که به تنهایی Riskware خطرناک باشد اما این امکان را فراهم می کند که انتشار سایر بدافزارها راحت تر شود. بصورت کلی یک Riskware ابزاری است که باعث حذف شدن ، مسدود کردن ، تغییر دادن و کپی اطلاعات و مختل کردن کارایی کامپیوترها و شبکه می شود. یک Riskware می تواند در قالب برنامه های IRC ، P2P ، SMTP ، انواع Downloader اینترنتی ، انواع ابزارهای مانیتورینگ ، ابزارهای شبکه ، ابزارهای مدیریت از راه دور شبکه ، سرویس های FTP ، سرویس های پروکسی ، سرویس Telnet و سرور وب و همچنین Toolbar های اینترنتی ظاهر شود.

این دوره آموزش جامع سکیوریتی پلاس شما آماده ورود به دنیای هک و امنیت اطلاعات می شوید و به خوبی بر روی مباحث تئوری و مفاهیم امنیتی مسلط خواهید شد. در واقع سکیوریتی پلاس نقطه ورود شما به دنیای امنیت سایبری و از پیشنیازهای دوره های آموزشی هک و نفوذ می باشد.

برچسب ها آموزش هک ،آموزش هک قانونمند ،آموزش CEH ،دوره آموزشی CEH ،دوره آموزش هک قانونمند،آموزش سکیوریتی پلاس ، دوره آموزشی سکیوریتی پلاس،آموزش Security،آموزش امنیت شبکه ,

سئو محتوا چیست؟ نکاتی برای تولید مطلب با کیفیت در وب

mehdiadeli 
  بازدید : 9
سه شنبه 28 شهريور 1402 زمان : 22:10 


1
2
3
4
5

سئو محتوا چیست؟ چگونه محتوای باکیفیت برای وب سایت خود ایجاد کنیم؟ چگونه در نتایج گوگل بهتر دیده شویم؟ ایجاد محتوای با کیفیت یا اصطلاحاً سئو محتوا یکی از کارهایی است که هر مدیر یا نویسنده وبلاگ و سایت های اینترنتی های باید با آن آشنا باشند. خیلی وقت ها بعضی دوستان در وب سایت توسینسو گلایه دارن که چرا مطالبشون داخل موتورهای جستجو ایندکس نمیشه یا مطلبی که نوشتن صفحه اول گوگل نیست. سئو محتوا به دو بخش تقسیم میشه، یکی بخش طراحی وب سایت هست که طراح باید نکاتی رو برای طراحی بهینه وب سایت انجام بده. بخش دوم مربوط به نویسنده مطلب هست که باید نکات مربوط به سئو محتوا رو رعایت کنه. باید بگم که موتورهای جستجو مانند گوگل، بینگ و ... علاقه زیادی به محتوا دارند و خیلی مهمه که شما مطالبی بنویسید تا مورد پسند موتورهای جستجو باشن. نوشتن مطلب بهینه برای سئو نیازمند رعایت یکسری موارد است که در این مطلب میخواهیم به بررسی این مطالب بپردازیم. پیشنهاد میکنم مطلب زیر را هم مطالعه کنید:آموزش سئو محتوای متنی : چگونه یک محتوای متنی را سئو کنیم ؟

سئو محتوا چیست؟

به زبان ساده، به رعایت یکسری پارامتر ها در نوشتن مطالبی که بر روی یک وبلاگ یا پایگاه اینترنتی قرار میگیرد که باعث بالا رفتن رتبه صفحه وب سایت شما در موتورهای جستجو می شود سئو محتوا می گویند. سئو محتوا یک تخصص هست که به مرور زمان به دست میاد. خیلی افراد تو دنیای وب هستند که از راه همین تخصص و کمک به سایر وب سایت ها برای بهبود رتبشون تو موتورهای جستجو کسب در آمد می کنن.

انتخاب کلمه کلیدی (Keyword) در سئو محتوا چیست؟

مهمترین بخشی که برای سئو محتوا باید بهش توجه کنید انتخاب یک کلمه کلیدی و بعد نوشتن محتوا بر اساس همان کلمه کلیدی است. فرض کنید میخواهید برای کلمه کلیدی «سئو محتوا» مطلب بنویسید. ابتدا از طریق ابزار Google Trend کلمه کلیدی رو با نمونه های مشابه مقایسه کنید. به عنوان مثال در تصویر زیر، ما کلمه های کلیدی نوشتن محتوا برای سئو، سئو محتوا و همچنین سئو مطلب رو با هم مقایسه کردیم:

همونطور که در تصویر میبینید استفاده از کلمه کلیدی سئو محتوا از دو کلمه کلیدی دیگر محبوبیت بالاتری دارند، پس کلمه کلیدی سئو محتوا برای مطلب انتخاب بهتری است و بازدید کننده بیشتری را برای ما جذب خواهد کرد. سعی کنید تمرکز مطلب بر روی یک کلمه کلیدی باشد و برای سایر کلمات کلیدی در محتوا از آن کلمات کلیدی استفاده کنید. گوگل به قدری هوشمند هست که ارتباط بین کلمات کلیدی و ارتباط به اون ها رو متوجه بشه. اولویت اول برای گوگل کیفیت مطلبی است که در وب سایت قرار می دهید.

عنوان مناسب در سئو محتوا چیست؟

در اولین قدم برای مطلب باید عنوان مناسب انتخاب کنید. زمانی که کاربر اقدام به جستجو داخل موتورهای جستجو می کند، اولین گزینه ای که از نتیجه وب سایت شما می بیند عنوانی است که برای مطلب انتخاب کردید:

انتخاب عنوان جذاب و مناسب برای مطلب تاثیر زیادی در سئو محتوا و بالا بردن نرخ کلیک وب سایت شما داره. حتماً عنوانی که انتخاب می کنید مناسب موضوعی باشه که در مطلب نوشتید. استفاده از کلمات کلیدی غیر مرتبط در عنوان می تونه باعث قهر کردن گوگل با وب سایت شما بشه. مورد بعدی در نوشتن عنوان، قرار دادن کله کلیدی در ابتدای عنوان مطلب هست. برای مثال، فرض کنید قصد دارید مطلبی در مورد آموزش برنامه نویسی بنویسید، سعی کنید کلمه کلیدی آموزش برنامه نویسی در ابتدای عنوان مطلب شما قرار بگیره. مثالی از چند عنوان مناسب برای مطلب:

آموزش برنامه نویسی به زبان ساده به همراه مثال های کاربردی
آموزش طراحی وب (HTML - CSS - Javascript) برای تازه کار ها
آموزش جاوا اسکریپت به زبان ساده به همراه مثال های کاربردی

در عناوین بالا، هدف ما به ترتیب کلمات کلیدی آموزش برنامه نویسی، آموزش طراحی وب و آموزش جاوا اسکریپت است که بر اساس این کلمه کلیدی عنوان ها را انتخاب کردیم. همچنین به این موضوع توجه کنید که کلمه کلیدی مورد نظر شما نیازی نیست که چندین بار در عنوان تکرار شود. یکبار قرار دادن کلمه کلیدی در ابتدای عنوان کفایت می کند. مهم تکرار کلمات کلیدی در متن اصلی یا چگالی کلمه کلیدی (Keyword Density) است که در بخش های بعدی این مطلب در مورد آن صحبت می کنیم.

بعضی وقت ها انتخاب کلمه کلیدی نیاز به دقت زیادی داره، برای مثال، شما زمان نوشتن یک مطلب می تونید از کلمه کلیدی «جاوا اسکریپت» یا «جاوااسکریپت» استفاده کنید، اما اگه دقت کنید در کلمه کلیدی اول بین جاوا و اسکریپت فاصله وجود داره و در دومی وجود نداره که تو تصویر زیر می تونید تفاوت این دو کلمه کلیدی رو ببینید:

همچنین سعی کنید عنوان انتخابی شما زیاد طولانی و همچنین زیاد کوتاه نباشد، بهترین طول انتخابی برای عنوان مطلب بین 49 تا 65 کاراکتر است.

توضیحات Meta Description در سئو محتوا چیست؟

یکی از مهمترین بخش های مطلب شما برای سئو محتوا، متنی است که برای بخش Meta Description مطلبتون انتخاب می کنید. این بخش در نتایج جستجو، زیر عنوان نمایش داده میشه. موارد زیر رو در زمان انتخاب Meta Description حتماً رعایت کنید:

طول توضیحات حداکثیر 150 کاراکتر باشد
کلمه کلیدی مورد نظر شما حتماً در توضیحات آورده شود
توضیحات مطلب به گونه ای باشد که کاربر با خواندن آن متوجه هدف شما از نوشتن مطلب بشود
از نوشتن توضیحات به صورت کلمات کلیدی خودداری کنید. نمونه ای از یک توضیحات نامناسب: آموزش سی شارپ، آموزش C#، آموزش برنامه نویسی، شروع برنامه نویسی

محتوای اصلی در سئو محتوا چیست؟

بعد از انتخاب کلمه کلیدی، انتخاب عنوان و توضیحات، نوبت به نوشتن متن اصلی می رسد. نوشتن متن اصلی شاید سخت ترین بخش داستان باشه، اما اگر هدف شما نوشتن مطلب با هدف سئو محتوا باشه باید این سختی رو قبول کنید. متنی که می نویسید باید یک متن با کیفیت و بدون غلط های املایی باشد و باید یک سری نکات رو برای نوشتن متن باید رعایت کنید. در این بخش به بررسی موارد مختلفی که در نوشتن متن اصلی باید به آن توجه کنید می پردازیم.

تعداد کاراکتر مناسب چیست؟

خلاصه بگم، هر چقدر مطلب شما تعداد کلمات بیشتری داشته باشه، سئو محتوا بهتری انجام میشه و گوگل بیشتر عاشق مطلبتون میشه. حتماً سعی کنید حداقل، حداقل 300 لغت (توجه کنید کاراکتر نه! لغت) برای متن اصلی بنویسید. اینکه تعداد لغت های مطلب برای سئو محتوا چقدر باشه هر کی یه نظری میده و بین علما اختلاف هست! بعضی ها میگن بین 1500 تا 2000 لغت، بعضیا میگن بین 2300 تا 2700 لغت، حتی بعضیا میگن بین 7000 تا 7500 لغت، ولی بدونید هر چقدر تعداد لغت های موجود در متن اصلی بیشتر باشه، یعنی شما مطلب با کیفیت تر و قابل رقابت تری تولید کردید. البته این نکته رو هم توجه کنید که نوشتن جملات نامربوط و الکی در مطلب به شدت برای سایتتون خطرناکه، اگر گوگل متوجه بشه که شما مطلبتون رو با لغات الکی پر کردید به سرعت می تونه صفحه شما را از نتایجش حذف کنه. بله، گوگل زرنگ تر از این حرفاست. در کنار این اگر کاربر بوسیله موتورهای جستجو وارد سایت شما بشه، محتوای بی کیفیت می تونه باعث بشه که کاربر زود از سایتتون فرار کنه که باعث بالا رفتن نرخ Bounce Rate یا نرخ فرار میشه.

چگالی کلمه کلیدی در سئو محتوا چیست؟

واژه چگالی کلمه کلیدی یا Keyword Density به معنی تعداد دفعات تکرار کلمه کلیدی انتخابی در متن اصلی است. همونطور که حضور کلمه کلیدی در عنوان و توضیحات بسیار مهم است، اینکه چقدر کلمه کلیدی شما در متن تکرار شده باشد نیز تاثیر زیادی در سئو محتوا دارد. تعداد تکرار یا چگالی کلمه کلیدی، ارتباط مستقیمی به تعداد لغات به کاربر رفته در مطلب داره و ضریبی از تعداد تکرار کلمه کلیدی نسبت به کل لغات مطلب هست. از فرمول زیر میشه برای محاسبه چگالی کلمات کلیدی در مطلب استفاده کرد:

((100 * [keyword repeats]) / [total words])

در فرمول بالا تعداد کل لغات در مطلب رو با total words و تعداد تکرار کلمه کلیدی رو با keyword repeats جایگزین کنید. اجازه بدید یک مثال بزنم. فرض کنید کلمه کلیدی سئو محتوا رو برای نوشتن مطلب انتخاب کردیم، مطلبی که ما نوشتیم حدود 1800 کاراکتر داره، حالا میخواییم ببینیم چگالی کلمات کلیدی در متن ما چه عددی هست. فرض کنید در متن 5 مرتبه کلمه کلیدی سئو محتوا استفاده شده، بر اساس فرمول بالا چگالی کلمه کلیدی به صورت زیر حساب میشه:

((100 * 5) / 1800) = 0.3

بر اساس فرمول بالا چگالی کلمه کلیدی در مطلب 0.3 درصد است که عدد پایینی است، معمولاً این عدد باید بین 1 الی 2 درصد باشه تا چگالی کلمه کلیدی مناسبی برای محتوای ما بدست بیاد. راحت ترین راه تقسیم تعداد کل لغات بر 100 هست، مثلاً تعداد کل لغات 1800 باشه، تقسیم بر 100 میشه 18. یعنی شما حداقل باید کلمه کلیدی مورد نظرتون رو 18 بار در متن اصلی تکرار کنید. البته این تکرار به این معنی نیست که 18 بار پشت سر هم بنویسید سئو محتوا، بله باید در جای مناسب از کلمه کلیدی استفاده کنید.

کاربرد پاراگرف ها در سئو محتوا چیست؟

مطلب شما از نظر سئو محتوا باید به پاراگراف های مختلف تقسیم شود. سعی کنید از نوشتن پاراگراف های طولانی خودداری کنید. همچنین هر پاراگرف برای یک موضوع یا مفهوم خاص نوشته شود. استفاده از پاراگراف ها در نوشتن مطالب کمک زیادی به ماندگاری کاربر در وب سایت کرده و نرخ Bounce Rate را کاهش می دهد.

انتخاب سرفصل ها در سئو محتوا چیست؟

در صورتی که متن شما طولانی است، حتماً برای آن سرفصل مشخص کنید. سرفصل ها به کاربر کمک می کنند تا سریعتر به بخشی از مطلب که مد نظر دارد برسد و همچنین ساختار متن مطلب شما از نظر سئو محتوا بهینه می شود. همچنین استفاده از سرفصل ها می تواند در نوع نمایش نتیجه در صفحات موتورهای جستجو تاثیر گذار باشد. برای مثال، تصویر زیر نمونه ای از نتیجه گوگل برای یکی از مطالب وب سایت توسینسو است:

همونطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، بخشی که به رنگ قرمز مشخص شده سرفصل هایی است که در مطلب وجود دارد و کاربر در صفحه نتایج گوگل دید بهتری نسبت به محتوای مطلب شما پیدا می کند. در مشخص کردن سرفصل های مطلب به موارد زیر دقت کنید:

سعی کنید سرفصل ها خلاصه باشد و از نوشتن عنوان طولانی برای سرفصل ها خودداری کنید
حداقل یکی از سرفصل های شما باید شامل کلمه کلیدی مد نظر باشد
فاصله بین هر سرفصل تا سرفصل بعدی، نباید بیش از 300 کاراکتر باشد. سعی کنید محتوای هر سرفصل را خلاصه بنویسید

لینک سازی در سئو محتوا چیست؟

سعی کنید داخل مطلب حتماً لینک سازی کنید. برای مثال، اگر کلمه کلیدی در مطلب شما وجود دارد مثل آموزش سئو که برای آن در وب سایت مطلبی دارید، حتماً آن کلمه کلیدی را به صفحه مورد نظر لینک بدهید، یا اگر از منابعی برای نوشتن مطلب استفاده کردید می توانید داخل مطلب به صفحه ای که به عنوان منبع از آن استفاده کردید لینک بدهید. همچنین می توانید از بخش های مختلف سایت لینک به مطلبی که نوشتید ایجاد کنید. سعی کنید متن لینک ها مناسب با کلمه کلیدی باشد که هدف شماست. برای مثال، اگر در سایت مطلبی برای آموزش سئو دارید حتماً از آن مطلب به مطلب جدید با عنوان سئو محتوا لینک بدهید. لینک سازی داخلی از نظر سئو محتوا یکی از مهمترین بخش های نوشتن مطالب است.

علاوه بر لینک سازی داخلی، ایجاد Backlink از سایت های دیگر که DA یا Domain Authority بالایی دارند به طرز عجیبی در بالا بردن رتبه صفحه شما تاثیر دارد. برای مثال، اگر مطلبی نوشتید سعی کنید در سایت های دیگر Backlink ایجاد کنید. متن این لینک ها باید شامل کلمه کلیدی باشد که مطلب شما با هدف آن کلمه کلیدی نوشته شده. ایجاد Backlink را می توانید با روش های زیر ایجاد کنید:

اشتراک مطلب در شبکه های اجتماعی
استفاده از وبلاگ ها برای ارسال مطلب و ایجاد بک لینک
ارسال ریپورتاژ آگهی در سایت هایی که بازدید بالایی دارند (که البته باید از جیب مبارک خرج کنید)
استفاده از سایت های اشتراک ویدیو برای مطالبی که ویدیو دارند و قرار دادن لینک به وب سایت

استفاده از تصاویر در سئو محتوا چیست؟

ترکیب تصویر با مطلب کمک زیادی به ماندگاری کاربر می کند. سعی کنید از تصاویر جذاب و البته مرتبط استفاده کنید تا تاثیر مثبتی بر سئو محتوا شما داشته باشد. تصاویری که استفاده می کنید باید حجم مناسبی داشته باشند و باعث سنگین شدن صفحه در زمان بارگذاری نشوند. تبدیل تصاویر به فرمت webp می تواند باعث تاثیر چشم گیری در کاهش حجم تصاویر داشته باشد.

همچنین سعی کنید توضیحات مناسب برای تصاویر وارد کنید. توضیحات تصاویر یا اصطلاحاً alt تصاویر، در ابزار های screen reader که بیشتر توسط افراد نابینا استفاده می شود، در طول خواندن متن، خوانده می شوند. این توضیحات توسط گوگل و سایر موتورهای جستجو شناسایی می شوند و رعایت این نکته به معنی رتبه بهتر صفحه شما در بحث Accessibility است. انتخاب متن مناسب برای توضیحات تصاویر، به این این افراد کمک می کند که دید درستی از تصویر استفاده شده در مطلب بدست بیاروند. دقت کنید که استفاده از کلمه کلیدی در توضیحات تصاویر یا نوشتن توضیحات نامربوط هیچ کمکی به سئو محتوای شما نمی کند.

خلاصه

در این مطلب سعی کردیم با مهمترین نکات مربوط به سئو محتوا آشنا بشیم. رعایت این نکات می تونه تاثیر زیادی در بهینه سازی مطالب شما در موتورهای جستجو و افزایش بازدید سایت شما داشته باشه. نکاتی که در این مطلب با آن ها آشنا شدیم موارد زیر بود:

آشنایی با واژه سئو محتوا
انتخاب کلمه کلیدی
انتخاب عنوان برای محتوا
توضیحات یا Meta Description
نوشتن محتوای اصلیپ

برچسب ها آموزش طراحی وب , آموزش سئو ،آموزش seo , آموزش طراحی وب ،آموزش طراحی سایت،آموزش PHP،آموزش HTML،آموزش CSS،آموزش جاوا اسکریپت،آموزش JavaScriptآموزش ساخت سایت،آموزش MySQL ,

اRouted Mode چیست؟ بررسی حالت مسیریابی شده در فایروال ASA سیسکو

mehdiadeli 
  بازدید : 5
سه شنبه 28 شهريور 1402 زمان : 19:55 


1
2
3
4
5

فایروال شرکت سیسکو با نام Adaptive Security Appliance) ASA) تولید می شود که علاوه بر امکانات فایروال ، قابلیت های فراوانی را برای ما مهیا می سازد.فایروال ها وظیفه محافظت از شبکه داخلی را در برابر دسترسی غیر مجاز از بیرون شبکه دارند. علاوه بر این فایروال ها می توانند محافظت بخش های مختلف شبکه را نسبت به هم تامین کنند به طور مثال منابع شبکه را از کاربر شبکه جدا کنیم. همچنین فایروال امکان دسترسی به برخی از سرویس ها مانند وب که نیاز به ایجاد دسترسی برای کاربران خارج شبکه است را فراهم می کند.

به این صورت که سرورهای مربوطه را در یک شبکه جداگانه تحت عنوان Demilitarized Zone) DMZ) قرار می دهیم و توسط فایروال امکان دسترسی محدود از طریق محیط خارج از شبکه را به DMZ می دهیم. با اینکار یک محیط ایزوله ایجاد کرده ایم و در صورتی که حمله به این سرورها صورت گیرد فقط این سرورها تحت تاثیر قرار می گیرد و سرورهای داخلی از این حمله در امان هستند. علاوه بر این می توانید دسترسی کاربران به شبکه خارجی (مانند اینترنت) را نیز کنترل کنید مثلا به چه آدرس ها و سایت هایی دسترسی داشته باشند.

زمانی که بحث استفاده از فایروال در شبکه پیش می آید شبکه خارجی در مقابل فایروال است و شبکه داخلی و DMZ پشت فایروال قرار می گیرند و توسط آن محافظت می شوند و تنها اجازه دسترسی محدود به کاربران خارج از شبکه را به محیط DMZ می دهد. فایروال ASA دارای چندین اینترفیس است که می توان برای هر کدام آن سیاست های خاص خودش را در نظر گرفت. حتی شما می تواند چند شبکه داخلی ، DMZ و یا چند شبکه خارجی داشته باشید.

ASA در دو Mode یا حالت Transparent و Routed کار می کند. در مقاله قبلی با عملکرد فایروال در حالت Transparent آشنا شدیم و در این مقاله می خواهیم مفاهیم ، نحوی عملکرد و ویژگی های Routed Mode را بررسی کنیم.

Routed Mode چیست؟

به صورت پیش فرض فایروال ASA در لایه سوم عمل می کند و بر پایه Packet و IP Address عمل می کند و کلیه عملیات بازرسی و انتقال ترافیک ، براساس پارامترهای لایه سوم انجام می گیرد هرچند که ASA می تواند در لایه های بالاتر نیز کنترل را انجام دهد. ASA با در نظر گرفتن IP Address برای اینترفیس ها ، خود را به عنوان یک روتر یا Gateway در شبکه ای که به آن متصل است معرفی کند. به این حالت Routed Mode گفته می شود.استفاده از این حالت نیاز به تغییرات در سیستم آدرس دهی IP دارد.در این حالت هر اینترفیس ASA باید به یک Subnet متصل و یک IP از آن Subnet به آن اینترفیس اختصاص داده شود در تصویر زیر حالت Routed Mode را می بینید که اینترفیس 0 به نام outside به شبکه 192.168.100.0/24 ، اینترفیس 1 به نام inside به شبکه 192.168.200.0/24 و اینترفیس 2 به نام DMZ به شبکه 192.168.1.1/24 متصل است.

پیاده سازی ASA در حالت Routed

زمانی که فایروال ASA را برای اولین بار در شبکه قرار می دهیم باید توپولوژی شبکه را نسبت به آن تغییر دهیم به این صورت که در هر سمت اینترفیس های ASA باید یک Subnet متفاوت داشته باشیم همانند یک روتر. به طور مثال ما یک شبکه با یک subnet داریم برای اینکه از ASA استفاده کنیم حداقل این شبکه را به دو Subnet باید تقسیم کنیم مثلا در یک سمت کلاینت ها و در سمت دیگر سرور ها را قرار می دهیم.

این تغییر توپولوژی با عث می شود که نصب ASA در حالت Routed را با مشکل مواجه کند چون نیاز به تغییرات در سیستم آدرس دهی شبکه دارد. ساده ترین حالت این است که IP کلاینت ها و دستگاه هایی که از اهمیت زیادی برخوردار نیست را تغییر ندهیم و آنها را به عنوان یک Subnet در نظر بگیریم و IP دستگاه هایی که نیاز به محافظت دارند را تغییر و در یک Subnet قرار دهیم زیرا معمولا تعداد این دستگاه ها کمتر است و IP دستگاه های کمتری را تغییر می دهیم.

حالت دیگر این است که می خواهیم فایروال را بین شبکه داخلی و اینترنت قرار دهیم. در این حالت تنها کافیست IP فعلی مودم (Gateway) را به ASA اختصاص دهیم و برای مودم یک IP در یک Subnet جدید در نظر بگیریم.علاوه بر اختصاص IP برای هر اینترفیس از یک Subnet باید یک نام و یک عدد تحت عنوان Security Level برای آن در نظر بگیریم این عدد که می تواند بین صفر تا صد باشد و مشخص کننده نحوی ارتباطات بین اینترفیس ها می باشد. به طور مثال یک اینترفیس Security Level صفر و دیگری Security Level صد دارد ترافیک از Security Level بالاتر اجازه ورود به Security Level پایین تر را دارد ولی برعکس آن امکان پذیر نیست مگر اینکه ما آنرا مجاز کنیم.

نکته : در صورتی که نام Inside را برای یک اینترفیس در نظر بگیرد به صورت پیش فرض مقدار Security Level برابر 100 خواهد شد و اگر نام Outside را برای آن در نظر بگیرید مقدار Security Level برابر 0 خواهد شد.
نکته : اگر دو اینترفیس دارای Security Level برابر باشند به صورت پیش فرض بین آنها ترافیک اجازه عبور ندارد.
نکته : به صورت پیش فرض ASA در حالت Routed کار می کند.

برچسب ها آموزش cisco , آموزش CCNA ، آموزش CCNP ، آموزش سیسکو ،دوره سیسکو ،دوره آموزشی سیسکو ,

Security Level چیست؟ بررسی مفهوم سطح امنیت در فایروال ASA سیسکو

mehdiadeli 
  بازدید : 7
سه شنبه 28 شهريور 1402 زمان : 19:43 


1
2
3
4
5

کاربرد Security Level در فایرول ASA سیسکو چیست؟ Security Level مقداری است که به هر Interface اختصاص داده می شود و درجه اهمیت آنرا مشخص می کند. این مقدار میتواند عددی بین 0 تا 100 باشد . ترافیک TCP و UDP از اینترفیس با Security Level بالاتر می تواند وارد اینترفیس با Security Level پایین تر شود و با توجه به ویژگی Statefull ترافیک درخواستی از Security Level بالاتر از Security Level پایین تر امکان و اجازه پاسخگویی و ورود به Security Level بالاتر را پیدا می کند به عبارتی تنها به ترافیکی از سطح پایین تر اجازه ورود داده می شود که از داخل ان اینترفیس درخواست شده باشد.

غیر از Security Level برای هر اینترفیس یک نام (name if) در نظر می گیریم اگر برای اینترفیس نام inside در نظر گرفته شود به صورت خودکار مقدار Security Level برابر 100 و اگر outside را به عنوان نام اینترفیس انتخاب کنیم مقدار Security Level برابر صفر خواهد شد. به اینترفیس ها می توان یک Security Level یکسان اختصاص داد. به طور پیش فرض ترافیک بین اینترفیس هایی که دارای مقدار Security Level یکسان هستند عبور داده نمی شود

برچسب ها آموزش CCNA ، آموزش CCNP ، آموزش سیسکو ،دوره سیسکو ،دوره آموزشی سیسکو , آموزش cisco ,

Transparent Firewall چیست؟ بررسی مفهوم فایروال لایه دو در سیسکو

mehdiadeli 
  بازدید : 6
سه شنبه 28 شهريور 1402 زمان : 19:34 


1
2
3
4
5

فایروال Transparent چیست؟ فایروال یک سیستم امنیتی برای شبکه است که به دو صورت سخت افزاری و نرم افزاری موجود است و وظیفه آن کنترل ترافیک ورودی و خروجی براساس سیاست ها و نقش هایی که برای آن تعریف می شود است. فایروال شرکت تحت نام Adaptive Security Applince یا ASA تولید می شود البته ASA علاوه بر فایروال امکانات مانند AntiVirus ، IPS ، VPN و ... را برای ما فراهم می کند. ASA در دو Mode یا حالت Transparent و Routed کار می کند.در این مقاله می خواهیم مفاهیم ، نحوی عملکرد و ویژگی های Transparent Mode را بررسی کنیم اما در ابتدا به صورت مختصر Routed Mode را بررسی می کنیم.

Routed Mode چیست؟

به صورت پیش فرض فایروال ASA در لایه سوم عمل می کند و بر پایه Packet و IP Address عمل می کند و کلیه عملیات بازرسی و انتقال ترافیک ، براساس پارامترهای لایه سوم انجام می گیرد هرچند که ASA می تواند در لایه های بالاتر نیز کنترل را انجام دهد. ASA با در نظر گرفتن IP Address برای اینترفیس ها ، خود را به عنوان یک روتر یا Gateway در شبکه ای که به آن متصل است معرفی کند. به این حالت Routed Mode گفته می شود.استفاده از این حالت نیاز به تغییرات در سیستم آدرس دهی IP دارد.در این حالت هر اینترفیس ASA باید به یک Subnet متصل و یک IP از آن Subnet به آن اینترفیس اختصاص داده شود در تصویر زیر حالت Routed Mode را می بینید که اینترفیس 0 به نام outside به شبکه 192.168.100.0/24 ، اینترفیس 1 به نام inside به شبکه 192.168.200.0/24 و اینترفیس 2 به نام DMZ به شبکه 192.168.1.1/24 متصل است.

Transparent Mode چیست؟

حالت دیگری که ASA می تواند در آن عمل کند Transparent است. در این حالت ASA همانند یک دستگاه لایه دو فعالیت می کند و مانند یک روتر یا Gateway در شبکه دیده نمی شود این حالت استفاده فایروال را قایروال لایه دو یا فایروال مخفی نیز می نامند. چون در این حالت اینترفیس های فایروال IP نمی گیرند در نتیجه قابل شناسایی نیستند و تنها از یک IP آدرس برای ترافیک Management مروبط به خود دستگاه استفاده می شود.نصب و راه اندازی فایروال در حالت Transparent در شبکه به سادگی انجام می پذیرد و شبکه ما را به دو قسمت inside و outside تقسیم می کند بودن اینکه نیاز به تغییر در سیستم آدرس دهی شبکه وجود داشته باشد در شکل زیر نحوی استقرار فایروال در حالت Transparent را نشان می دهد.

در حالت Transparent هر دو اینترفیس inside و outside به یک subnet متصل می شود. به این حالت bump in the wire گفته می شود چون در این حالت ASA شبکه را جدا نمی کند و بخشی از شبکه می شود و ترافیک شبکه مورد بازرسی قرار می دهد و نسبت به سیاست های و نقش های در نظر گرفته شده برای فایروال ، در مورد ترافیک های عبوری تصمیم می گیرد. به این همین دلیل نصب و راه اندازی Transparent mode ساده و آسان است.با اینکه حالت Transparent در لایه دو عمل می کند ترافیک لایه سه تا زمانی که شما به آن اجازه عبور ندهید (با یک ACL) این ترافیک نمی تواند عبور کند. و تنها ترافیکی که بدون ACL اجازه عبور دارد ترافیک مربوط به ARP است. ترافیک ARP را با ARP Inspection می توان کنترل کرد.

نکته : در حالت Transparent ترافیک CDP اجازه عبور ندارد.

به طور مثال شما می توانید با استفاده از یک ACL ترافیک Routing Protocol هایی مانند OSPF ، EIGRP و ... را از Transparent Firewall عبور دهید ASA در حالت transparent را می توان همانند یک سوئیچ در نظر گرفت که فریم ها را از یک اینترفیس به اینترفیس دیگر منتقل می کند اینکار براساس MAC آدرس فریم انجام می شود. ASA آدرس MAC مبدا و پورتی که روی آن این فریم را دریافت کرده را نگه داری می کند و از این طریق متوجه می شود که برای رسیدن به این MAC آدرس از چه اینترفیس می تواند استفاده کند. با استفاده از این اطلاعات ASA یک جدول تشکیل می دهد و این اطلاعات را در آن نگه داری می کند و با استفاده از این جدول اقدام به ارسال فریم های می کند.

زمانی که یک فریم که MAC مقصد را در جدول خود ندارد چه واکنشی نشان می دهد؟

سوئیچ زمانی که MAC مقصد فریم را در جدول Cam خود پیدا نکند این فریم را روی تمام اینترفیس هایش غیر از اینترفیسی که این فریم را روی آن دریافت کرده ارسال می کند به این امید که مقصد به یکی از پورت هایش متصل باشد.اما ASA همانند سوئیچ اینکار را به سادگی انجام نمی دهد چون به دلیل سیاست های امنیتی امکان ارسال بسته ها محدود شده است. در عوض ASA به منظور پیدا کردن مقصد به یکی از روش های زیر وارد عمل می شود:

ARP request : زمانی که آدرس IP مقصد در شبکه Local (همان subnet) قرار دارد در نتیجه به ASA از طریق یک شبکه متصل است و ASA اقدام به ارسال یک ARP request می کند و در صورتی که مقصد به آن پاسخ دهد از روی این پاسخ محل استقرار مقصد را متوجه می شود.
Ping request : زمانی که آدرس IP مقصد در یک شبکه دیگر قرار دارد ASA اقدام به ارسال echo request به مقصد مورد نظر می کند. زمانی که پاسخ توسط روتر یا مقصد پاسخ داده شد. ASA از روی پاسخ دریافتی می فهمد MAC بعدی (next-hop) که از طریق آن به مقصد می رسد چیست و چگونه می تواند به آن برسد.

ASA که نسخه 8.4(1) یا بالاتر را اجرا کند این امکان را دارد که اینترفیس های خود را عضو یک یا چند گروه (bridge group) منطقی کند. هر bridge group به عنوان یک Transparent firewall کاملا مستقل عمل کند. ترافیکی که از یک bridge group عبور می کند نمی تواند وارد bridge group دیگر شود در صورت نیاز به ایجاد ارتباط بین این گروه ها باید از یک روتر خارجی استفاده شود. در فایروال های ASA تا هشت bridge group می توان ایجاد کرد که به هر گروه می توان 2 تا 4 اینترفیس داشته باشد. حداقل هر گروه باید دو اینترفیس داشته باشد که معمولا به نام های inside و outside شناخته می شوند. تصویر زیر نشان دهنده دو bridge group است که به صورت کاملا مجزا از یکدیگر عمل می کنند.

با استفاده از این قابلیت این امکان فراهم می شود که چندین فایروال مستقل داشته باشیم.نسخه های قبل 8.4(1) تنها از یک bridge group پشتیبانی می کنند و از دو اینترفیس برای آنها می توان استفاده کرد که می توان نام های inside و outside را برای آنها در نظر گرفت و اجازه استفاده از اینترفیس سوم را نخواهیم داشت مگر به عنوان پورت Management از آن استفاده کنیم که تنها ترافیک مربوط به خود دستگاه از آن عبور داده شود.

زمانی که ASA چند Security Context دارد برای هر Context می تواند یک یا چند bridge group داشته باشیم. به هر Context می توان اینترفیسی را اختصاص داد که مربوط به Contextهای دیگر نباشد به عبارت دیگر اینترفیس ها نمی توانند بین Context ها مشترک باشند.اینترفیس های فایروال در حالت Transparent باید همه به یک شبکه (subnet) متصل باشند هر چند که بسته های IP بودن محدودیت های لایه دو همچنان بازرسی می شوند. از یک Extended ACL برای بررسی و ارزیابی Policiesهای ، ترافیک استفاده می شود و موتور بازرسی و بررسی ASA می تواند فعالیت های ترافیک را در هر لایه ای مورد بررسی قرار دهد.

نکته : از نسخه (2)8.0 می توان از NAT در transparent firewall استفاده کرد.

نکته : قایروال در حالت Routed عمل بازرسی و انتقال ترافیک را فقط براساس بسته های IP انجام می دهد اما در حالت transparent این محدود وجود ندارد چون در لایه دوم عمل می کند و می تواند ترافیک های غیر IP را نیز مدیریت کند. ترافیک های غیر IP را می توان به وسیله یک ACL کنترل کرد.

انتخاب Firewall Mode

قبل از اینکه یکی از دو حالت Routed یا Transparent را برای شبکه خود انتخاب کنیم باید از نقاط ضعف و قوت این دو حالت آگاهی داشته باشیم. در اینجا به صورت خلاصه این ویژگی ها را نام می بریم:

Transparent Firewall Mode :

زمانی استفاده می شود که بخواهیم ترافیک غیر IP را از آن عبور دهیم.
نیاز به تغییرات در سیستم آدرس دهی در شبکه ندارد.
به ازای هر bridge group می توان از 2 تا 4 اینترفیس استفاده کرد.
از همه ویژگی ها و امکانات ASA نمی توان استفاده کرد مانند Dynamic Routing ، QoS و ...

Routed Firewall Mode :

زمانی استفاده می شود که فقط بسته های IP را بخواهیم بازرسی کنیم.
تغییرات در سیستم آدرس دهی شبکه مورد نیاز است.
همه اینترفیس ها قابل استفاده هستند.
از تمام امکانات ASA می توان استفاده کرد.

مواردی که در هنگام پیاده سازی حالت Transparent باید در نظر گرفته شود:

در نظر گرفتن یک IP برای مدیریت فایروال (در صورتی که از چند Context استفاده می شود برای هر Context یک IP در نظر گرفته شود(. بر خلاف حالت Routed که برای هر اینترفیس آن یک IP در نظر گرفته می شود در حالت Transparent فقط یک IP برای خود دستگاه در نظر گرفته می شود و از آن برای ارسال و دریافت ترافیک که مربوط به خود دستگاه است استفاده می شود مانند ترافیک های AAA یا Syslog و ... از این قبیل می باشد. IP در نظر گرفته شده باید در همان Subnet باشد که فایروال به آن متصل است.
در حالت Transparent تنها از دو اینترفیس آن استفاده می شود که تحت نام inside و outside در نظر گرفته می شود. همچنین امکان استفاده از اینترفیس management وجود دارد ولی باقی اینترفیس ها را نمی توان استفاده کرد.
IP Management دستگاه را به عنوان Default Gateway دستگاه های شبکه در نظر نگیرید. روش صحیح این است که ِDefault Gateway در سمت دیگر فایروال قرار گیرد تا ترافیک دستگاه های شبکه از آن رد شود.
در صورت داشتن چند Context برای هر Context باید اینترفیس های مجزا در نظر گرفت و نمی توان یک اینترفیس را برای چند Context استفاده کرد.

Allowed MAC Addresses

MAC آدرس زیر به عنوان مقصد اجازه عبور از Transparent Firewall را دارند. هر MAC آدرسی که در جدول زیر وجود نداشته باشد توسط فایروال Drop می شود:

MAC مورد استفاده Broadcast که برابر FFFF.FFFF.FFFF
MAC های Multicast مربوط به IPv4 که از 0100.5E00.0000 تا 0100.5EFE.FFFF می باشد
MAC های Multicast مربوط به IPv6 که از 3333.0000.0000 تا 3333.FFFF.FFFF می باشد
Multicast های مربوط به BPDU که برابر 0100.0CCC.CCCD می باشد.
MAC های Multicast مربوط به AppleTalk که از 0900.0700.0000 تا 0900.07FF.FFFF می باشد

قابلیت ها و ویژگی هایی که در Transparent Firewall نمی توان استفاده کرد:

NAT / PAT : از این قابلیت نمی توان استفاده کرد

نکته : از نسخه (ASA/PIX 8.0(2 می توان از این قابلیت نیز استفاده کرد.

پروتکل های مسیریابی دینامیک مانند RIP ، EIGRP ، OSPF : امکان استفاده از Static Route برای ترافیک هایی که توسط فایروال ایجاد می شود وجود دارد اما نمیتوان از پروتکل های مسیریابی دینامیک استفاده کرد و تنها می توان به وسیله ACL ترافیک مربوط به این پروتکل ها را از آن عبور داد.
IPv6
DHCP relay : Transparent Firewall می تواند به عنوان DHCP Server عمل کند اما امکان استفاده از آن به عنوان DHCP relay وجود ندارد چون نیاز به استفاده از DHCP relay وجود ندارد و می توان ترافیک DHCP را با استفاده از یک ACL عبور داد.
(Quality of Service (QoS
Multicast : جهت عبور ترافیک Multicast از یک Security zone بالاتر به پایین تر و بلعکس باید از ACL استفاده شود.
VPN termination for through traffic

برچسب ها آموزش CCNA ، آموزش CCNP ، آموزش سیسکو ،دوره سیسکو ،دوره آموزشی سیسکو , آموزش cisco ,

نام کاربری :
رمز عبور :
تکرار رمز عبور :
ایمیل :
نام و نام خانوادگی :
کد امنیتی :